Karadağ asıllı yugoslav siyaset adamı 1911’de hapse atıldı. 1936 yılında serbest bırakıldı, Tito’nun yakın mücadele arkadaşı oldu; 1938 yılında Yugoslav komünist partisi Merkez komitesine , 1940’da da politbüro’ya girdi. 1941 yılında direnişi Karadağ’da örgütlemekle görevlendirildi. Yugoslav direnişinin yüksek kurmay heyeti üyesi oldu. 1945’ten sonra Merkez komitesi Politbürosu’na 1952’de yürütme komitesi’ne girdi; propaganda işleriyle ilgilendi ve yugoslav tipi sosyalist doktrinin hazırlanmasında çalıştı.
Çeşitli diplomatik görevlerde ülkesini temsil etti (özellikle 1948 başında Moskova’da). 1953’te Konsey başkan vekili ve Federal meclis başkanı oldu. Kısa bir süre sonra Tito ile anlaşmazlığa düştü; ona göre burjuvazi etkisiz kılındığı için baş düşman bürokrasiydi. Komünistler birliğinin acele tasfiyesinden yana bir tutum izledi.
Ocak 1954’te tüm görevlerinden alındı ve partiden istifa etti. Yurt dışında yayımlanan kitapları nedeniyle bir kaç kez tutuklandı; Komünist ülkelerde yeni bir yönetici sınıfın varlığını eleştirdiği Yeni Sınıf (1957), Stalin ile konuşmalar (1962) nedeniyle hapis yattı.
